Bu yaş aralığı, karakterinde sağlam bir yer edinmesinde önemli bir dönemdir. Bu davranışlardan birisi de özür dilemektir. Yaptığı hatayı bilmesi yanında çocuğun özür dilemek gibi bir erdemi kazanması da bu yaşlarda başlar. Zira bu yaşlardaki çocuklar özür dilemeye pek yanaşmazlar. Yaptıkları hatanın farkında olurlar, hatta bunu düzeltmek için çabalarlar; ancak gurur duygularının yeni yeni geliştiği bu yaşlarda özür dilemeyi kendilerine yediremezler. Kendisini karşısındaki kişinin yerine koyarak olaylara onun bakış açısından bakabilmek gibi kompleks bir sosyal becerisi olmayan çocuklar, özür dilemekten kaçınırlar. Tabii ki burada kabahat ve kazayı birbirinden ayırt etmek gerekiyor. Çocuğun bilinçli olarak yaptığı hatalara verilmesi gereken tepki ile kazara yaptığı hatalara verilmesi gereken tepkiler farklıdır.
Çocuk, istemeden yaptığı kötü bir davranıştan sonra ne yapacağını kestiremeyebilir. Bu tür durumda çocuğunuzu olay yerinden uzaklaştırıp, yaptığı şeyin kötü olduğunu, bunun için özür dilemesi gerektiğini söylemelisiniz.
Çocuklara görgü kurallarını öğretmede en etkili yol bizim davranışlarımızdır. Çünkü çocuklar anne ve babalarının davranışlarına çok fazla dikkat ederler. Biz bunu çocuğumuza karşı da yapmış olsak özür diliyorsak, belki de biz öğretmeden çocuğumuzun da özür dilediğini gözlemleyebiliriz. Sinirli bir anımızda gereksiz olarak bağırdığımız çocuğumuza gidip, “Özür dilerim canım, biraz sinirliydim. Bir daha olmayacak.” şeklinde konuşuyor isek, çocuğumuzun da herhangi bir hatasında özür dilediğini ve açıklama yaptığını görürüz.